No punto máis alto do noso camiño primitivo, chamado A VILA, érguense restos de asentamentos dunha época máis perto, cecáis de principios a mediados do derradeiro século. Tal e como era a costume, erguíanse chozos onde os pastores pasaban as noites perante a época dos pastos.
Un pouco cara o interior temos unha chaira noutrora adicada a necrópolis, onde hoxe só restan algúns túmulos, algúns deles millor conservados que a totalidade dos túmulos do que fora noutrora necrópolis de Santa Mariña.
No hay comentarios:
Publicar un comentario